Zesłanie Ducha Świętego A
31 maja 2020
Dz 2,1-11; 1 Kor 12,3-7.12-13; J 20,19-23
Kontynuacją tematu Wniebowstąpienia Pańskiego jest dzisiejsza uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Odejście Jezusa, Syna Bożego z tego świata, dało pozostawionemu Kościołowi impuls do pracy ewangelizacyjnej mocą Ducha Świętego - osobowej miłości Ojca i Syna. Apostołowie są z początku zaskoczeni tym, że będą osamotnieni w ewangelizacji świata, jednak Jezus zapewnia ich, że nie pozostaną tu bez opieki. On sam będzie od teraz obecny w innej (niebieskiej) czasoprzestrzeni mając wszelką władzę: „Dana Mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu (...). Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Ta inna obecność Jezusa jest wyrażona w zesłaniu Ducha Świętego, który wyposaży misję Kościoła w skuteczny instrument zbawczy, wynikający z Jego krzyża: będą oni mieli moc odpuszczania grzechów w imię Jezusa dla przyniesienia pokoju w duszach ludzkich, a przez nie na całym świecie: <<„Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam”>>. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”>>. Po zesłaniu Ducha Świętego ogarnęło uczniów wielkie uniesienie misyjne i gotowość poświęcenia swego życia dla imienia Jezus. Przykładem tego jest nieugięta działalność św. Pawła, który dziś mówi, skąd czerpie siłę dla swej ewangelizacji: „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus (...). To jest dziś dla nas źródło łaski Chrystusowej, poprzez spowiedź i komunię Duch Święty zsyła nam łaskę pokoju do serc, aktualizując działalność misyjną Kościoła Chrystusowego.