Wniebowstąpienie Pańskie
1 czerwca 2014
Dz 1,1-11; Ef 1,17-23; Mt 28,16-20
Chrystus przed swoim wstąpieniem do nieba pouczył swoich uczniów co mają czynić, by Jego dzieła zbawcze dalej trwało. Mocą Jego władzy danej Mu od Ojca w niebie i na ziemi, mają oni nauczać wszystkiego, co im Jezus przykazał, nakłaniając ludzi do nawrócenia, w wyniku czego winni udzielać im chrztu w imię Trójcy Świętej. On sam gwarantuje im Swoją obecność w Duchu Świętym, trwającą aż do końca świata. Jezus powiedział to uczniom, mimo iż wielu wątpiło w Niego, co oznacza, że skutki zbawczego działania Chrystusa obejmują wszystkich, którzy zostaną nim obdarzeni, nawet wtedy, kiedy szafarze Jego tajemnic nie mają zbyt mocnej wiary. Duch Święty ich umocni, byle by tylko czynili to w imię Chrystusa. Św. Łukasz potwierdza mandat głoszenia Ewangelii apostołom dany im przez Jezusa przed Jego wniebowstąpieniem. Wcześniej jednak w ciągu tych czterdziestu dni zmartwychwstały Pan miał umacniać ich w wierze co do Jego Boskiej misji spełnionej przez krzyż i jej skuteczności wykazanej własnie w zmartwychwstaniu. Odchodząc do nieba Jezus obiecywał im zesłanie i chrzest w Duchu Świętym, który obdarzy ich prawdziwą mocą do świadczenia o Nim aż po krańce ziemi.