Poświęcenie Bazyliki św. Jana na Lateranie
9 listopada 2014
Ez 47,1-2.8-9.12; 1 Kor 23,44-46.50.52-53.24,1-6a; J 2,13-22
Dzisiejsze czytania wskazują na znaczenie duchowe świątyni, tzn. że jej celem jest uwielbianie Pana Boga w Duchu i prawdzie. Tylko taki kult przynosi prawdziwie duchowe owoce w postaci uświęcenia człowieka i zbliżenia go do Boga. 1. czytanie w wizji Ezechiela podkreśla życiodajny wpływ wody, która wypływa spod progu świątyni jerozolimskiej skierowanej ku wschodowi. Cała okolica przyrody: fauna i flora, objęta tym życiodajnym wypływem zaczyna obfitować w życie i zdrowie. Za życiodajnym wpływem tej wody wypływającej ze świątyni kryje się wyraźnie duchowe znaczenie, które nadał jej dopiero Jezus swoją śmiercią i zmartwychwstaniem. On sam w dzisiejszej ewangelii zapewnia żydowskich przywódców religijnych, że wzniesie prawdziwie duchową budowlę, świątynię swego Ciała, na bazie swej śmierci i zmartwychwstania. Rozpocznie tym samym prawdziwy kult Boga w Duchu i prawdzie, jednając skutecznie ludzkość z Bogiem. Za życia tymczasem wykazywał gorliwość o dom swego Ojca, nie tylko swoim prostym, codziennym nauczaniem, czytelnymi znakami i cudami nastawionymi na nawrócenie duchowe, ale wytykając nadużycia robienia ze świątyni ziemskiego targowiska. My również korzystajmy z tych znaków (sakramentów), codziennego nauczania Jezusa (medytacji nad Pismem Świętym), strzegąc duchowej przejrzystości naszych dusz.