Podwyższenie Krzyża Świętego
14 września 2014
Lb 21,4b-9; Flp 2,6-11; J 3,13-17
Na dzisiejszą niedzielę przypada uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego. Święto to ma związek z odnalezieniem w 320 roku relikwii krzyża, na którym umarł Chrystus. Krzyż miała odnaleźć specjalna ekspedycja naukowa pod przewodnictwem matki cesarza Konstantyna Wielkiego, Heleny, dnia 14 września, w publicznym wysypisku nieopodal egzekucji, gdzie po ukrzyżowaniu Jezusa został porzucony. Relikwię podzielono na trzy części i rozesłano do trzech najważniejszych ośrodków chrześcijaństwa: Jerozolimy, Rzymu i Konstantynopola. Różnie na przestrzeni dziejów kształtowały się losy tych trzech części krzyża. Dziś jego relikwiami może pochwalić się kilka najważniejszych ośrodków jego kultu, m. in. bazylika św. Piotra i kościół Santa Croce w Rzymie, kościół św. Guduli w Brukseli, czy katedra Notre Dame w Paryżu. W Polsce najważniejszym ośrodkiem jest sanktuarium Krzyża Świętego na Łysej Górze w Górach Świętokrzyskich (stąd też nazwa samych Gór). Czytania dnia dzisiejszego podkreślają zbawczy charakter krzyża, na którym umarł nasz Zbawiciel. Ma on swój pierwowzór w wywyższonym miedzianym wężu na pustyni, który chronił Izraelitów przed śmiertelnym ukąszeniem, gdy tylko na niego spojrzeli. W wywyższonym krzyżu Chrystusa widzimy chrześcijański znak zbawczy, który chroni ludzkość przed śmiercionośnym ukąszeniem grzechowym, gdy tylko się na niego powołują. Tak właśnie Bóg umiłował świat, że związał ze swoim Synem dzieło zbawcze dokonane na krzyżu, które też On sam przyjął w wielkiej pokorze i uniżeniu.