Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
31 marca 2013
Dz 10,34a.37-43; Kol 3,1-4; J 20,1-9
Wydarzenie zmartwychwstania Chrystusa miało miejsce w nocy z soboty na niedzielę. Jan zauważa, że niewiasty, a po nich przywołani przez nie apostołowie, przyszli do grobu Jezusa pierwszego dnia po szabacie, czyli w niedzielę wczesnym rankiem, kiedy jeszcze było ciemno. Zmartwychwstanie więc miało miejsce w nocy dnia poprzedniego. Po zdziwieniu niewiast, a szczególnie apostołów w momencie przybycia i zastania pustego grobu bez ciała Jezusa, widać było że nie był to ich czysty i wyrafinowany wymysł ani spreparowana sytuacja, o którą ich potem oskarżano. Zmartwychwstanie Chrystusa musiało być faktem, bowiem zaskoczyło wszystkich: uczniów, życzliwych Jezusowi, żydów i rzymian, którzy go ukrzyżowali. Z perspektywy zmartwychwstania, które stało się punktem zwrotnym i kluczem zrozumienia całego postępowania Jezusa, można dopiero ocenić miłość zbawczą Boga w stosunku do ludzi. Krzyż okazał się niezastąpionym i błogosławionym środkiem zbawczym dla ludzi, by teraz każdy mógł dostrzec w Chrystusie, tak jak to się stało z apostołami, Boży znak miłości. „Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, ze On ma powstać z martwych”.