Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
8 kwietnia 2012
Dz 10,34a.37-43; Kol 3,1-4; J 20,1-9
Wydarzenia ubiegłej nocy paschalnej pozwalają dziś Kościołowi od samego rana głosić prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa, uprzednio umęczonego i powieszonego na krzyżu dla przebłagania za nasze grzechy. Zmartwychwstanie jest faktem uwierzytelniającym to dzieło zbawcze pokazując jego skuteczną Boską moc. Zaskakująca informacja o braku ciała Jezusa w grobie, dokąd poszły niewiasty z samego rana po szabacie, by je zwyczajowo namaścić; całkowita dezorientacja Piotra i Jana, którzy przynagleni przez niewiasty, pospieszyli do grobu, by się na własne oczy przekonać o ich prawdomówności, świadczy o tym, że mimo iż Chrystus nie raz im mówił o swojej śmierci i zmartwychwstaniu, oni Mu nie dowierzali, bo nie rozumieli, związku Jego śmierci zbawczej ze zmartwychwstaniem. Ich reakcja potwierdza prawdziwość faktu zmartwychwstania Chrystusa, stając się zaczynem wiary ich samych, a przez nich całego Kościoła. Najpierw uwierzył Piotr i Jan wraz z niewiastami, potem pozostali apostołowie, w tym uczniowie idący do Emaus, a także inni świadkowie, którzy z Jezusem „jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu”. Pouczeni przez swego Mistrza Apostołowie zaczęli tę prawdę głosić w rodzącym się Kościele i tak jest po dziś dzień.