II Niedziela Wielkanocna / Miłosierdzia Bożego
27 kwietnia 2014
Dz 2,42-47; 1 P 1,3-9; J 20,19-31
Pod koniec swego pontyfikatu, Jan Paweł II, od dziś święty Kościoła Powszechnego, ogłosił drugą Niedzielę Wielkanocną niedzielą Bożego Miłosierdzia. Stało się to za przyczyną siostry Faustyny, apostołki Miłosierdzia Bożego, którą pod koniec swego życia ten papież również kanonizował. Skłoniły go do tego nie tylko objawienia świętej, dotyczące Jezusa Miłosiernego, ale również racje teologiczne przemawiające za Miłosierdziem Bożym jako nawyższym przymiocie Boga, który najpełniej objawił się w fakcie zbawczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Taki jest sens obchodzenia święta Miłosierdzia Bożego, które również pokrywa się z wolą objawionego Faustynie Jezusa, właśnie w drugą Niedzielę Wielkanocną. W czytaniach tej niedzieli podkreśla się niezastąpioną wartość wiary jako owocu zrodzonego z tego największego aktu Bożego Miłosierdzia, tj. ze zbawczego dzieła Chrystusa i z Jego zmartwychwstania. Chodzi tu o wiarę budującą wspólnotę Kościoła pierwszych chrześcijan i naszą (1 czytanie), wiarę nadającą sens życiu, cierpieniu i śmierci (2 czytanie), wiarę czynną i apostolską domagającą się bezgranicznego zawierzenia Bogu, bez potrzeby Jego „sprawdzania” (Ewangelia).