3 Niedziela Zwykła Rok B
24 stycznia 2021
Św. Marek podaje więcej szczegółów odnośnie powołania na Apostołów Szymona Piotra i jego brata Andrzeja, o którym słyszeliśmy w zeszłym tygodniu. Zostali oni powołani na uczniów Jezusa po uwięzieniu Jana Chrzciciela, ich wcześniejszego nauczyciela. Z ich strony, było to dobrowolne przejście pod Jezusową kuratelę, choć niejako wymuszone sytuacją uwięzienia Jana. Na pewno wyszło im to na dobre, jeśli chodzi o ich duchowe przygotowanie do misji apostolskiej, bowiem zaczęli być pod opieką samego Boskiego zbawiciela. Ich przykład, jak się okazuje, pociągnął innych ziomków pracujących w tej samej branży rybackiej, synów Zebedeusza: Jakuba i Jana. Ich codzienne zajęcie łowienia ryb posłużyło Ewangeliście Markowi za tło do wyrażenia tego, za co teraz oni wszyscy będą odpowiadać przed Bogiem, a mianowicie, łowić dusze ludzkie dla Niego. Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi proroka Jonasza opisuje niechcianą przez proroka misję głoszenia słowa Bożego do pogańskiego miasta Niniwy; misję, ku jego zdziwieniu zakończoną powodzeniem wielu nawróceń. Ten kontekst oraz późniejsze losy wspomnianych wcześniej apostołów, pokazuje, że ich życie i powodzenie duszpasterskie będzie zależało głównie od Boga, któremu powinni całkowicie zaufać. Wtedy tylko mogą oczekiwać na niespodziewane rezutlaty, przecież jest to misja samego Boga. Warto mieć to na uwadze, mając świadomość przemijalności wszystkiego, co wychodzi z naszych rąk, a nie jest z Boga, o czym przypomina dziś drugie czytanie z listu św. Pawła do Koryntian: „Przemija bowiem postać tego świata”. Zresztą ziemski „czas (naszego życia) jest krótki. Trzeba więc, aby ci, co mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, co płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie radowali; ci, co nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, co używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali”. Kontekst wiecznego przeznaczenia każdego z nas, które głoszą apostołowie Boga nawołując do nawrócenia, sprawia, że wszystkie ziemskie cele blekną, choć stają się nieodzownym środkiem i drogą do Boskiego celu. To dlatego refren dzisiejszego psalmu każe nam powtarzać: Panie, „naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami”. Ucz nas więc Panie chodzić twoimi ścieżkami, jak uczyłeś swoich proroków i apostołów.