2 niedziela Wielkiego Postu
21 lutego 2016
Rdz 15,5-12.17-18; Flp 3,17-4,1; Łk 9,28-36
Na progu Wielkiego Postu Kościół, idąc za wielowiekową tradycją, proponuje wziąć do rozważenia ewangelię dotyczącą Przemienienia Pańskiego. Jezus Chrystus pozwala być świadkiem swojego przemienienia trzem wybranych apostołom, ukazując im swoją Boską chwałę. Jest to specjalny pedagogiczny zabieg Zbawiciela, mający na celu umocnić ich w wierze, kiedy przyjdzie Jego czas próby śmierci na krzyżu. Wybór apostołów nie jest przypadkowy, są oni bowiem ważnymi uczniami Chrystusa mającymi później wpływ na rozwój pierwotnego Kościoła. Piotr, pierwszy papież, Jan umiłowany uczeń znający duszę Chrystusa, którą potem odsłoni w swej Ewangelii, listach i Apokalipsie, oraz brat Jana, Jakub, zwany Starszym, który miał wielki autorytet w chrześcijańskiej gminie żydowskiej w Jerozolimie. Przemienienie miało miejsce podczas modlitwy Jezusa na górze, pokazując Jego Boską korelację, którą, zgodnie ze zwyczajem żydowskim, potwierdza obecność dwóch świadków Startego Testamentu, a własciwie dwóch największych i najważniejszych figur całej historii relacji narodu wybranego z ich Bogiem: Mojżesza i Eliasza. Ta obecność Jezusa w towarzystwie największych postaci Starego Testamentu, podkreśla Jego Boskie pochodzenie, stawiając Go na równi z Bogiem Jahwe, który czuwał nad całą historią narodu wybranego. W ten właśnie sposób Bóg Jahwe spełnił swoją zapowiedź daną niegdyś Abramowi mówiąc o jego „niezliczonym potomstwie”, jak „gwiazdy na niebie”, bo jest nim rzeczywiście całe dziedzictwo Starego Testamentu wraz z krzewionym obecnie Królestwem Bożym przez Jego Syna i głoszonym już w niedalekiej przyszłości przez Jego Apostołów, filarów Kościoła. Potwierdzają to dodatkowo słowa samego Jahwe, który mówi, że Jezus jest Jego wybranym Synem, którego winni wszyscy słuchać, czyli respektować i uznawać.