2 Niedziela Wielkiego Postu
20 marca 2011
Rdz 12,1-4a; 2 Tm 1,8b-10; Mt 17,1-9
Powinnyśmy podziwiać wielkie zawierzenia Abrama, który w obliczu nieznanego przeznaczenia decyduje się na wezwanie Boga opuścić swoją ziemię i wyruszyć w nieznane. Pewność swoją opiera na wierze i prawdomówności Boga. Jakże lepszą sytuację mają wybrani uczniowie, którzy zostali oświeceni mocą z góry, by uwierzyć w zbawcze posłannictwo Jezusa. Dobór uczniów nie jest przypadkowy; są to filary pierwotnego Kościoła: Piotr, Jakub i Jan. Ich świadectwo jest też poparte obecnością wielkich autorytetów Starego Testamentu zbierających całe Prawo: Mojżesza, i proroków: Eliasza. Po widzeniu na górze Tabor uczniowie zostali pouczeni o milczeniu, bowiem czas śmierci Jezusa jeszcze nie nadszedł. Po zmartwychwstaniu Chrystusa wszyscy oni, jak również pozostali apostołowie, rozpoczną głoszenie Ewangelii zbawczej. Sposób tego głoszenia reprezentuje św. Paweł, który bierze udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według danej mocy Boga.