2. Niedziela Wielkanocna
7 kwietnia 2013
Dz 5,12-16; Ap 1,9-11.12-13.17-19; J 20,19-31
Dzisiejsza ewangelia relacjonuje, co zaszło wieczorem tego samego dnia, w którym Jezus zmartwychwstał. Zamknięci w wieczerniku wystraszeni uczniowie wyraźnie nie spodziewali się wizyty zmartwychwstałego Pana, aczkolwiek wieść o tym, co się zdarzyło rankiem, obiegła już wszystkich Jego przyjaciół napawając ich niezrozumiałą nadzieją i optymizmem. Strach i zamknięcie w wieczerniku wynikało z osamotnienia i niepewnego losu uczniów pozostawionych samym sobie po śmierci ich Mistrza, tym bardziej, że spodziewali się już tylko najgorszego: własnej śmierci i prześladowań z powodu Jezusa. Właśnie w takim momencie przychodzi do nich Jezus z darem Ducha Świętego, który jest w stanie wlać w ich serca prawdziwy pokój i rozjaśnić ciemności ich nowej wiary w zmartwychwstanie Mistrza i jego misję głoszenia Ewangelii. To jest dziedzictwo, które po Nim pozostało i które należy dalej kontynuować rozdając teraz w Jego Duchu owoc Jego męki i śmierci: dar Bożego przebaczenia i pokoju. To dlatego właśnie z tego powodu tę niedzielę nazywa się również niedzielą Bożego Miłosierdzia.