2. Niedziela Wielkanocna
15 kwietnia 2012
Dz 4,32-35; 1 J 5,1-6; J 20,19-31
Jezus zmartwychwstały przychodzi do swoich uczniów z przekazem pokoju. Jest to pokój, który został okupiony Jego krwią męczeńską na krzyżu, a którego zmartwychwstanie jest gwarancją skuteczności zbawczej. Teraz ten pokój winien królować w sercach ludzkich pod warunkiem wiary i nawrócenia. Taka jest z woli Chrystusa misja pierwotnego Kościoła. Przychodząc do zgromadzonych w wieczerniku uczniów, Chrystus powierza im zadanie: „Pokój wam! Jak mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam. (…) Tchnął na nich i powiedział: ‘Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Widać w tych słowach wyraźną kompetencję Kościoła do szafowania sakramentem pojednania i przywracania pokoju w sercach ludzkich mocą zbawczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Warunkiem jednak jest wiara w tę Chrystusową moc. Na tej wierze powstały wspólnoty pierwotnego Kościoła, o którym mówi dzisiejsze 1 czytanie z Dziejów Apostolskich. Chrystus pochwala tę wiarę wobec niedowiarstwa Tomasza, który przecież znał Jezusa nie od wczoraj i znał Jego naukę: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. To przecież mowa o każdym z nas.