1. Niedziela Wielkiego Postu
18 lutego 2018
Rdz 9,8-15; 1 P 3,18-22; Mk 1,12-15
U początku Wielkiego Postu Kościół nawołuje ludzi do nawrócenia, przypominając im o ich sensie istnienia w Bogu. Dziś słyszymy Jezusa nawołującego w Galilei i głoszącego Ewangelię Bożą: „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. To znaczy, że z chwilą przyjścia Jezusa i rozpoczęcia Jego działalności publicznej przybliża się do nas Królestwo Boże, które On nam otwiera przez swoje nauczanie oraz zbliżającą się mękę i śmierć zbawczą. To wszystko jest częścią przymierza, czyli dwustronnego paktu Boga z Jego ludem, które Bóg od zarania dziejów zawierał z człowiekiem. O początku tego przymierza mówi dzisiejsze pierwsze czytanie: Bóg po wodach potopu nie chce już więcej stracić człowieka i sam się zobowiązuje do przestrzegania paktu, który może go uchronić od zagłady. Tęcza jest naturalnym znakiem tego przymierza, tak jak Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, jest naturalnym znakiem łączącym niebo z ziemią. W Nim przymierze Boga z ludźmi zagwarantuje nam nieustanne życie z Bogiem. Oczywiście nic nie dzieje się tu na zasadzie automatyzmu. Jezus jest wyprowadzony na pustynię i poddany czterdziestodniowej próbie, w której pokonuje szatańskie kuszenia. Chce w ten sposób nam pokazać, że szatan nie będzie więcej zagrożeniem dla zbawienia człowieka, o ile ten nie sprzymierzy się z Nim, nie wysłucha Jego nawoływania do nawrócenia i nie przyjmie nauki zbawczej, czerpiąc szczególnie ze źródła zbawienia, które On przypieczętuje na Krzyżu. Tak to Królestwo Boże w Chrystusie stanie sie naszym udziałem, co podsumowuje dziś św. Paweł: „Chrystus raz jeden umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia przez Ducha”. We chrzcie mamy udział w tym życiu Ducha czerpiąc zbawcze soki w sakramentach Kościoła. Skorzystajmy więc z czasu Wielkiego Postu i powróćmy do Boga w Jezusie Chrystusie.